Aktualności
Dzieci pytają o wojnę w Ukrainie. Poradnik dla rodziców.
- Szczegóły
- Odsłony: 5303
Dzieci pytają o wojnę w Ukrainie.
Poradnik dla rodziców.
Wojna w Ukrainie wstrząsnęła całą Europą. Dzieci, nawet te najmłodsze, obserwują emocje rodziców, słuchają ich rozmów i udziela im się niepokój. Często zadają pytania, na które nie wiemy, jak odpowiedzieć. Ważne jest, aby nie unikać rozmowy, a odnaleźć na nią bezpieczną przestrzeń.
Bądźmy dla dzieci pierwszym źródłem informacji
Niemożliwe jest zamknięcie dziecka w bańce, w której wojna nie istnieje. Prędzej czy później dotrą do niego informacje o tym, co dzieje się w Ukrainie. Lepiej, żeby dowiedziało się od rodziców niż z TikToka, czy od rówieśników. Podczas rozmowy możemy mieć wpływ na informacje, jakie przekażemy dziecku i dostosować je do jego wieku. Nie musimy, a nawet nie powinniśmy, opowiadać im o drastycznych szczegółach wojny. Bądźmy delikatni, dając jednocześnie najmłodszym poczucie bezpieczeństwa.
NAJLEPIEJ OGRANICZYĆ TELEWIZJĘ.
Bądźmy opanowani i przekazujmy wartości, które teraz są najważniejsze
Rozmowa o wojnie może być dla dzieci nauką empatii i szacunku do drugiego człowieka. Starajmy się przekazać mu wartości, które teraz są najważniejsze, unikając jednocześnie krwawych i brutalnych obrazów, jakie może wywołać samo słowo "wojna". Mówmy o pomocy i wsparciu osób z Ukrainy. Być może w jego przedszkolu czy szkole wkrótce pojawią się ukraińskie dzieci.
Nie oglądajmy przy dziecku scen z wojny
Postarajmy się ograniczyć obrazy wojny, jakie przyswaja dziecko. Nie oglądajmy w jego obecności telewizji czy drastycznych nagrań w mediach społecznościowych.
Wyjaśnijmy, co się dzieje
Najbardziej boimy się nieznanego. Warto przekazać dziecku informacje, które oswoją je z tematem. Unikajmy przy tym oceniania stron. Pozwólmy dziecku zadawać pytania i spokojnie na nie odpowiedzmy. Oczywiście dostosujmy odpowiedzi do jego wieku.
Dajmy dziecku przestrzeń na emocje
Wiadomość o wojnie jest trudna dla dorosłych, a co dopiero dla dziecka. Pozwólmy dziecku na złość, smutek, czy strach. Bądźmy wyrozumiali i nie starajmy się na siłę go uspokoić. Zamiast tego nazywajmy jego uczucia i okażmy zrozumienie. Bądźmy blisko. Sami starajmy się zachować spokój i nie wpadać przy dziecku w panikę. To my mamy być dla niego wsparciem, a nie ono dla nas.
Zróbmy coś z dzieckiem dla Ukrainy
Czasem wystarczy drobny gest jak narysowanie laurki czy powieszenie w oknie flagi, aby dziecko poczuło się lepiej. Zadbajmy razem o to, aby w domu panowała atmosfera nadziei - nie bezsilności.
https://dzieciecapsychologia.pl/jak-wspierac-i-czy-rozmawiac-z-dziecmi-o-wojnie-w-ukrainie/
M.Golian
Zapraszamy do udziału w kursie “Uważni rodzice”
- Szczegóły
- Odsłony: 1560
Zapraszamy do udziału w kursie “Uważni rodzice”
Zapraszamy rodziców dzieci 7-11 lat na pogłębiony kurs, którego uczestnicy dowiedzą się jak być uważnym rodzicem i jak zadbać o bezpieczeństwo dziecka online. Podczas 6 webinariów oraz towarzyszącej im komunikacji na zamkniętej grupie na Facebooku przyjrzymy się korzystaniu przez dzieci z internetu w kontekście ich potrzeb rozwojowych, funkcjonowania w rodzinie i grupie rówieśniczej. Opowiemy, jak możemy je w tej przygodzie wspierać. Omówimy zagrożenia i powiemy jak na nie reagować, gdzie szukać.
Kurs zrealizowany będzie w 3 edycjach. Aby zapisać się na wybraną edycję należy: dołączyć do grupy na Facebooku, zaakceptować regulamin grupy oraz wypełnić ankietę rekrutacyjną. Rejestracja będzie otwarta do wyczerpania limitu miejsc.
O przystąpieniu do kursu decyduje kolejność zgłoszeń.
ZAPISY:
Organizator: Platforma Edukacyjna Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę
Organizacja kształcenia od 31 maja 2021 r.
- Szczegóły
- Odsłony: 1918
w Zespole Szkół od 31.05.2021 r.
Od dnia 31.05.2021 r. wszystkie klasy szkoły podstawowej będą pracować w systemie stacjonarnym w szkole.
W związku z powyższym proszę o zapoznanie się z poniższymi informacjami:
1. Uczniowie szkoły podstawowej i wychowankowie przedszkola na teren Zespołu Szkół wchodzą czterema wejściami. Wejściem pierwszym od strony południowej wchodzą dzieci przedszkolne, wejściem drugim od strony wschodniej wchodzą uczniowie klas VI-VIII, wejściem trzecim od strony północnej wchodzą uczniowie klas IV-V. Uczniowie klas I-III wchodzą do szkoły wejściem czwartym od strony zachodniej.
2. Do szkoły może uczęszczać uczeń bez objawów infekcji lub choroby zakaźnej oraz gdy domownicy nie przebywają w izolacji w warunkach domowych. Uczniowie z objawami przeziębienia lub temperaturą są odsyłani do domu zgodnie z Procedurą postępowania z uczniem, u którego występują objawy, które mogą sugerować zakażenie COVID 19 (Procedura znajduje się poniżej).
3. W budynku Zespołu Szkół im. gen Franciszka Kleeberga w Woli Gułowskiej obowiązuje nakaz używania maseczek we wszystkich przestrzeniach wspólnych, takich jak: korytarze, szatnie, klatki schodowe. Powyższy nakaz obowiązuje wszystkie osoby przebywające w szkole (uczniów, pracowników, inne osoby przebywające w szkole za zgodą dyrektora szkoły).
4. Rodzice dziecka mają obowiązek zaopatrzyć dziecko w maseczki do zastosowania w przestrzeni publicznej (zgodnie z aktualnymi przepisami prawa) oraz w przestrzeni wspólnej szkoły, gdy nie ma możliwości zachowania dystansu (rekomendowane maseczki chirurgiczne).
5. Rodzice lub osoby przez nich upoważnione powinni przyprowadzić dziecko do szkoły/przedszkola przed wyznaczonym czasem rozpoczęcia zajęć umożliwiającym przebranie się w szatni. Po rozpoczęciu zajęć szatnia zostaje zamknięta i zdezynfekowana.
6. Uczniowie mogą być przyprowadzani do szkoły i z niej odbierani przez opiekunów bez objawów infekcji lub choroby zakaźnej lub niezamieszkujących z osobą przebywającą w izolacji w warunkach domowych. W drodze do i ze szkoły opiekunowie z dziećmi oraz uczniowie przestrzegają aktualnych przepisów prawa dotyczących zachowania w przestrzeni publicznej, m.in. stosowanie maseczek w pomieszczeniach zamkniętych szkoły lub gdy nie ma możliwości zachowania dystansu na terenie szkoły (rekomendowane maseczki chirurgiczne).
7. W wyjątkowych sytuacjach opiekunowie odprowadzający dzieci mogą wchodzić do budynku szkoły lub na teren szkoły, zachowując zasady:
a. 1 opiekun z dzieckiem/dziećmi,
b. dystansu od kolejnego opiekuna z dzieckiem/dziećmi min. 1,5 m,
c. dystansu od pracowników szkoły min. 1,5 m,
d. opiekunowie powinni przestrzegać obowiązujących przepisów prawa związanych z bezpieczeństwem zdrowotnym obywateli (m.in. stosować środki ochronne: maseczki - rekomendowane maseczki chirurgiczne, rękawiczki jednorazowe lub dezynfekcja rąk).
8. Bezwzględnie obowiązują ogólne zasady higieny: częste mycie rąk (po przyjściu do szkoły należy bezzwłocznie umyć ręce), ochrona podczas kichania i kaszlu oraz unikanie dotykania oczu, nosa i ust.
9. Uczeń posiada własne przybory i podręczniki, które w czasie zajęć mogą znajdować się na stoliku szkolnym ucznia, w tornistrze lub we własnej szafce. Uczniowie nie mogą wymieniać się przyborami szkolnymi między sobą. Przybory i podręczniki można zostawiać w szkole, kiedy uczeń wraca do domu.
10. Uczeń nie powinien zabierać ze sobą do szkoły niepotrzebnych przedmiotów.
11. Ogranicza się przebywanie osób z zewnątrz w budynku szkoły i przedszkola. Wszelkie sprawy związane z funkcjonowaniem szkoły i przedszkola należy kierować do sekretariatu szkoły na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub telefonicznie na numer telefonu 25 755 02 08. Wstęp do budynku szkoły i przedszkola osób innych niż rodzice i uczniowie możliwy jest w wyjątkowych sytuacjach po wcześniejszym kontakcie telefonicznym z sekretariatem szkoły (obowiązuje stosowanie środków ochronnych: osłona ust i nosa, rękawiczki jednorazowe lub dezynfekcja rąk, tylko osoby bez objawów chorobowych sugerujących infekcję dróg oddechowych, poruszanie się tylko w wyznaczonych rejonach).
12. Uczniowie przebywają w klasach wyznaczonych przez dyrektora szkoły. Przemieszczają się jedynie na zajęcia informatyki oraz wychowania fizycznego. Podczas przerw przebywają w wyznaczonych rejonach wewnątrz szkoły lub na zewnątrz budynku pod opieką dyżurującego nauczyciela. Uczniowie nie mogą przemieszczać się poza wyznaczone strefy bez opieki nauczyciela.
|
Podział szkoły podstawowej na strefy |
||
|
Klasa |
Nr sali |
Strefa |
|
I |
35 |
1 |
|
II |
33 |
1 |
|
III |
34 |
1 |
|
IVa |
29 |
2 |
|
IVb |
31 |
2 |
|
V |
30 |
2 |
|
VI |
10 |
3 |
|
VIIa |
12 |
3 |
|
VIIb |
15 |
3 |
|
VIII |
16 |
3 |
13. Stołówka szkolna funkcjonuje w zwiększonym reżimie sanitarnym.
14. Uczniowie z poszczególnych stref spożywają posiłki w różnych godzinach zgodnie z harmonogramem podanym przez dyrektora szkoły.
KLIKNIJ TUTAJ
Jak motywować uczniów do nauki?
- Szczegóły
- Odsłony: 3525
Jak motywować uczniów do nauki?
Najbardziej znana metoda zachęcająca do nauki to metoda kija i marchewki. Działa, kiedy uczniowie i ich rodzice przywiązują wagę do ocen. Jednym zależy na 5 i 6, a innym, aby dostać 2 zamiast jedynki. Ta pierwsza grupa nie przysparza problemów, ponieważ zazwyczaj składa się z uczniów, którzy lubią się uczyć i którzy mają wsparcie w domu – zarówno w nauce, jak i emocjonalne. Jednak nawet ci uczniowie narażeni są na problemy z koncentracją. Wielość bodźców jest w stanie rozproszyć każdego ucznia, szczególnie podczas nauki w domu np. młodszy brat czy siostra, którzy co raz podchodzą i chcą też pisać w zeszytach starszego dziecka. Warto zdać sobie sprawę z jakimi zagrożeniami i trudnościami ma się do czynienia, żeby móc przygotować taktykę, która pomoże nie stracić dzieciom radości i satysfakcji z uczenia a rodzicom kontaktu ze swoimi dziećmi. Każde życzliwe słowo skierowane do danego dziecka, jest zapamiętane. Każda oznaka wyrozumiałości pomaga w zachęcie do nauki czy poprawy oceny. Niewielu uczniów czuje się dobrze w atmosferze strachu i napięcia, szczególnie w obecnej sytuacji panującej w Polsce i na świecie. Każde dziecko chętniej nawiązuje kontakt z tym rodzicem, który jest pogodny i pomocny. Zatem nie należy stawiać się w roli wszechwiedzącego dyktatora, któremu nie wolno się sprzeciwić. Rodzic powinien wejść w rolę przewodnika, który kieruje dziecko w określoną stronę, podając w odpowiednim momencie właściwe narzędzia. Powinien się również zaopatrzyć w spokój, sprawiedliwość i brak uprzedzeń. Istotna jest także mowa ciała – ona również zdradza nastawienie rodzica do dziecka.
Rodzic powinien być czasem aktorem, udawać, że dana odpowiedź nie jest totalnym absurdem. Należy wystrzegać się mówienia: „Jak Ty tego możesz nie wiedzieć?” lub „Tak myślałem, że Ty tego nie wiesz”. Trzeba założyć, że omawia się dane zagadnienie od samych podstaw. I nawet wtedy, kiedy dziecko nie pamięta tabliczki mnożenia, to więcej może zdziałać nawet drobna pochwała niż ganienie. Pochwal swoje dziecko, które pamięta całość, ale też doceń dziecko, które ma specyficzne trudności w nauce. Każdą pochwałę należy okrasić uśmiechem, miłym gestem.
Wspieraj swoje dziecko, podpowiadając, jak może efektywnie opanować materiał. Zachęcaj do krótkich powtórek z małej partii materiału, pokazując, że proces uczenia nie musi być długi i nieefektywny.
Wskazuj, z czym jest największy problem i jak do tego rozsądnie podejść. Można odnieść to do swoich doświadczeń, pokazując przy okazji, że nie jest się nieomylnym dorosłym, tylko wyrozumiałym rodzicem, który był kiedyś uczniem. Rozbudź ciekawość w swoim dziecku poprzez swoją postawę. Pokaż, że dochodzenie do czegoś, odnajdywanie odpowiedzi, czy nawet ślęczenie nad książką może być powodem do radości. Opowiadaj całym sobą, starając się wplatać ciekawe dygresje, które nadadzą zdobywaniu wiedzy posmak zdobywania skarbów. Rozbudź płomień, celując w mocne strony dziecka, jego zainteresowania.
Drogi rodzicu, jednak pamiętaj, że nie może dojść do sytuacji, w której dziecko manipuluje Tobą. Dzieci potrzebują sztywnych barier, mimo że zazwyczaj na nie narzekają.
Wesprzeć możecie Państwo swoje dzieci jeszcze poprzez:
- zdrowe odżywianie (dieta dla mózgu),
- pilnowanie godzin snu,
- higienę pracy (przerwy, relaks),
- akceptację i wiele możliwości do okazywania emocji (także niezadowolenia),
- rozumienie potrzeby wsparcia.
W związku z obecnie panującą sytuacją jaką jest epidemia koronawirusa w Polsce, która może budzić lęk i niepokój, rodzic powinien wesprzeć swoje dziecko, zarówno w nauce jak i emocjonalnie. Może swoją postawą pokazać dziecku, że jest ono w stanie się czegoś nauczyć, odnieść sukces, cieszyć się nauką, przełożyć ją na praktyczne życie. Czyli należy dziecko po prostu dowartościować. Jednak nikt nie jest w stanie, nawet najlepszy rodzić, wejść w myśli swojego dziecka i magiczną różdżką zmienić priorytety w jego życiu. Jaka zatem jest odpowiedź na pytanie: Jak sprawić, aby dziecko zaczęło chcieć się uczyć? Odpowiedź jest prosta i bardzo krótka: Rodzicu, bądź przykładem dla swojego dziecka. Chodzi tu o to, aby być przyjazną istotą dla dziecka, swoim postępowaniem pokazać, że można chcieć.
Warto sięgać po książki, historie, filmy (często dokumentalne), w których główny bohater dochodzi do sukcesu dzięki wytrwałości, uporowi i ciężkiej pracy, a nie dlatego, że ktoś machnął czarodziejską różdżką. Zdobywanie wiedzy to czasem męczące działanie, ale też może być przyjemnością.
Podsumowując, zależnymi od rodziców czynnikami wpływającymi na rozwój motywacji dzieci są: dobra atmosfera domowa, satysfakcja – zadowolenie rodziców; pochwały, nagrody materialne, kary, poczucie bezpieczeństwa, warunki do nauki, dobre relacje między rodzicami i dziećmi, duma rodziców ze swego dziecka, wysokie wymagania rodziców; autorytet, rozbudzanie zainteresowań; wspieranie dziecka, tolerancja; mądra miłość rodzicielska, akceptacja dziecka, stymulowanie rozwoju dziecka, system wartości uznawany przez rodziców.
Natomiast czynnikami zależnymi od dzieci są: dobra samoocena; zainteresowania, chęć zdobycia uznania u uczniów i nauczycieli bądź rodziców; zadowolenie ze swoich osiągnięć; rywalizacja w klasie; chęć osiągnięcia celu; zdrowie fizyczne i psychiczne; dobre oceny, wcześniejsze pozytywne doświadczenia; satysfakcja z osiągnięć; samodyscyplina; samodzielność; umiejętność współpracy; wiara we własne możliwości; pochwała ze strony nauczyciela bądź rodzica; poczucie zadowolenia z siebie; ciekawość świata i wiedzy; zdobycie dobrego zawodu; indywidualne cechy charakteru; wytrwałość w dążeniu do celu; zdolność radzenia sobie z porażkami; chęć zaspokojenia oczekiwań; osiągnięcia sukcesu; dowartościowanie się; zaspokojenie własnych ambicji; zwrócenie uwagi na siebie; chęć nagrody; predyspozycje i zdolności.
Hanna Wegner-Pszczółkowska
